In de tentoonstelling Hyfen BLWDRK is het aan de toeschouwer om in alle vrijheid te bepalen waar een geluid eindigt en een beeld begint. Zo zullen er nieuwe bronnen ontdekt worden die ontstaan vanuit de kern van elk artistiek experiment. Samen met een diverse groep kritische kunstenaars verkennen we de rode of liever blauwe draden, de hyfen, van een onderliggende myceliumachtige blauwdruk, door OFF OFF OFF, 10532 Atelierhuis, CC Palethe en Musica Impulscentrum samengebracht.
In deze tentoonstelling zijn kunstwerken te zien waarin levende organismen door het immateriële worden getransformeerd. Net zoals bij planten ontstaan er veranderingen in vorm en bouw onder invloed van of bij gebrek aan licht. De kunstenaars onderzoeken microscopische organismen, macroscopische superclusters en tijdsgebonden processen die onderhevig zijn aan meteorologische verschijnselen.
Josef Ramaseder (1956 – 2022, Linz)
Op het eerste gezicht lijken de foto’s van Josef Ramaseder (1956 – 2022, Linz) op fotogrammen. Zijn “Sporedust Paintings” waarvan er een tiental te zien zijn op de tentoonstelling zijn echter niet gemaakt in de donkere kamer maar in een daglichtstudio. Ramaseders afbeeldingen worden gemaakt door kilo’s paddenstoelen op speciaal gemaakte “strooidozen” te plaatsen. Na verloop van tijd laten de paddenstoelen de sporen los en vallen die op het onderliggende dragermateriaal. Daarom kun je deze “Ramasedergrafiek” ook wel “mycogrammen” noemen, afgeleid van “mycene”, het oude Griekse woord voor paddenstoel.
De herkomst van de naam mycelium houdt verband met de Griekse stad Mycene op het schiereiland Peloponnesos. De mythe wil dat Perseus een paddenstoel uit de grond rukte, waaruit op hetzelfde moment een bron ontsprong. Het Oudgriekse woord voor paddenstoel werd de naam van de stad: Mycene. Later gebruikten wetenschappers deze naam om de zwamvlok, het ondergrondse deel van de paddenstoel, aan te duiden.
Gertrude Moser-Wagner (1953, Murau in Styria)
Gertrude Moser-Wagner (1953, Murau in Styria) creëerde haar zogenaamde “Soil Sample Series” in de jaren 1998-2000. Deze vloeiden voort uit een samenwerking met natuurwetenschappers in Budweis, Göttingen en Bologna. De materiële bodem werd geanalyseerd en artistiek geïnterpreteerd. Het eerste project was “Decomposition” waarvan er 5 zwart-wit Diasec-foto’s uit een serie van 12 op de tentoonstelling te zien zijn. De foto’s tonen een versmelting van zwart-wit microscoopopnames, onder gepolariseerd licht, van een extreem fijne doorsnede van een stukje aarde met daarin Moser-Wagner’s zorgvuldig gekopieerde tekeningen van wat ze door de microscoop zag. Het idee voor het werk ontstond tijdens een bezoek aan de Academie van Wetenschappen in Budweis en de Universiteit van Göttingen waar de afdeling ontwikkelingsbiologie zich richtte op de genetisch onderzochte nematode (worm), of beter gezegd de mutant ROL-6, die in het laboratorium wordt gecreëerd.
Maria Blondeel (1963, Halle)
Maria Blondeel (1963, Halle) toont werken met kabels, sensoren en artefacten uit haar BLWDRKlank archief. In 1995 ontwikkelde Blondeel haar ruimtelijke ‘sculpturale’ projectieschermen. Dit leverde ogenschijnlijk chaotische installaties op zoals te zien in de video van G (Donkere Kamer), 1996 en de uitvoering van Toon Box, 1998. Het concept van deze werken is gebaseerd op het meteorologisch onderzoek naar de dagelijkse weersvoorspellingen versus de reële lichtomstandigheden waarin de kunstenaar/fotograaf aan het werk is. Blondeel haar geluidskunst combineert visuele en sonische elementen tot geïntegreerde werken. In het ideale geval zijn beeld en geluid zo sterk met elkaar verbonden dat het scheiden ervan het werk nutteloos maakt, of doet verdwijnen. De paradox van Blondeel haar werk is dat het door licht vorm krijgt, maar dat licht tegelijk ook de oorzaak is van zijn verdwijning. In haar installatie veranderen foto-elektrische sensoren de elektrische stromen die geluidsgeneratoren aandrijven. Deze produceren blokgolven waarvan de toonhoogte stijgt en daalt met de veranderende intensiteit van het licht dat op de sensoren valt.
